septiembre 25, 2006

Salva

Hace dos días fuí a ver Salvador. Tras ver en el cine a un profesor mío y a Paco León (que son simples anécdotas que me hacen pensar que deben vivir también por el barrio...) entré a ver una peli que, aunque no sé cuanto dura, no se hace larga´y que narra una historia real de una forma muy interesante e intensa, que hace que estés interesado en todo momento por lo que está ocurriendo.

No hay información innecesaria, ni elementos que descoloquen... lo que sale es porque tiene que salir para que la historia funcione. O lo que es lo mismo "Menos es más". Aquí se cumple a la perfección. Podrían haber realizado el típico biopic al que nos tiene tan acostumbrados USA, pero no, se hace de una forma elegante y simple. Punto a favor.

Ahora bien, si tengo que ser quisquilloso en algo... me parece que el final es un poco puñetero. Creo que se pasan más de media hora haciéndote sufrir para conseguir que acabes llorando. Para que acabes con los nervios agotados... y creo que es excesivo. Pero por lo demás, muy bien.

Y, detalle friki, Salvador estudió en el Instituto Maragall... como un servidor XD.

1 comentario:

Anónimo dijo...

PB! avui la vaig a veure jo :P viam si realment és tan bona com diuen. per cert, fa poc vaig saber que un profe meu també va estudiar al Maragall, i que coneix bona part dels nostres estimats pufessors. :D